#ترسو_های_نوع_دوم

خودتان از همه بیشتر می‌دانید ترسو هستید یا خیر، آدم‌های ترسو ویژگی‌های زیادی دارند نه این که سوار رنجر نشوند، یا از رانندگی با سرعت بالا پرهیز کنند، نه این که سوسک دیدند بالای مبل بپرند و جیغ بکشند
ترس‌ها دو دسته‌اند ترس‌هایی که از بیرون به سراغ ما می‌آیند و ترس‌هایی که از درون دنبال ما می‌دوند،
امشب راجب آدم‌های ترسو از نوع دوم می‌گویم آدم‌هایی که ممکن است از سوار رنجر شدن هیچ ترسی نداشته باشند اما از   شهربازی مثل چی بترسند چون همیشه با کسی می‌آمدند که حالا در کنارشان نیست،
آدم‌هایی که از سرعت بالا پرهیز نکنند گاز بدهند بدهند باد بپیچید توی گوششان صدای آهنگ را تا ته زیاد کنند یک دفعه بزنند روی ترمز وسط خیابان خالی حوالی ساعت‌های سه و چهار صبح خم شوند روی فرمان بغضشان بترکد روزی هزار بار درونشان خودشان را با ماشین پرت کنند ته دره و بکشند اما توی واقعیت بزنند روی ترمز
 می‌خواهم از آدم‌هایی بگویم که وسط حمام دوتا تیغ نمی‌برند که رگشان را بزنند نه، آدم‌هایی که زیر دوش با خودشان می‌گویند : شاید فردا برگردد.

آدم‌هایی که از ترس امید دارند می‌فهمید ؟ آدم‌هایی که از ترس امید دارند زندگی سخت‌تری از آدم‌های نا امید دارند، آدم‌هایی که رگشان را نمی‌زنند، نمی‌روند معتاد شوند، نمی‌روند به تلافی خراب شوند، آدم‌هایی که ده تا قرص نمی‌خورند که خودشان را بکشند‌، آدم‌هایی که با: شاید فردا، احتمالا یک هفته‌ی دیگر، حتما ماه دیگر، فکر می‌کنم تا سال دیگر، حس می‌کنم یک روزی ...، خودشان را سر پا نگه می‌دارند .

 آدم‌هایی که از ترس اینکه نه نمی‌خواهم باور کنم اینجا آخرش است، به فردا، به یک هفته بعد، ماه بعد، سال بعد پناه می‌برند.
آدم‌های ترسو از نوع دوم، آدم‌های عاقل، باهوش، آینده‌نگر، مقاوم به نظر می‌آیند، زندگی عادی دارند، سلفی با لبخند می‌گیرند، مهمانی می‌روند و زندگیشان ادامه دارد ...
آدم‌های ترسو از نوع دوم، زندگی سختی دارند، آدم‌های ترسو از نوع دوم یک غار بزرگ پر از جنازه‌ی خودشان با هزاران مدل خودکشی درون خودشان دارند، اما می‌دانید شاید فردا، شاید ماه دیگر همه چیز درست شود، می‌دانید من یک آدم ترسو از نوع دوم هستم.

#مرآ_جان